Kategoria: Ekonomia
NABYTE DOBRA
Jeżeli nowo nabyte dobra pochodzą z importu lub krajowych zapasów dóbr uprzednio wyprodukowanych, PNB pozostanie na niezmienionym poziomie podczas gdy popyt na pieniądz rośnie. Wskutek tego, zwyczajowa miara szybkości obiegu pieniądza obniży swoję wielkość, podczas gdy alternatywna miara, oparta o
SPECYFICZNY PROBLEM
Specyficzny problem może pojawiać się jeżeli pieniądz przetrzymywany jest głównie w celu dokonywania codziennych transakcji kupna i sprzedaży. Jeżeli obejmują one transakcje pośrednie i finansowe, zwyczajowo definiowana miara szybkości obiegu może zmieniać się wraz ze zmianami w proporcjach tych transakcji
STABILNOŚĆ
Przez ponad trzecią część naszego stulecia – od 1946 do 1981 – wzrost prędkości obiegu pieniądza, mierzonej stosunkiem produktu narodowego brutto (GNP) i wąsko : rozumianego zasobu pieniądza (Ml), był stabilny. Jej stabilność przyczyniła się do powstania monetaryzmu i przyjęcia
OSTATNI ARGUMENT
Ostatnim argumentem na korzyści monetaryzmu jest to, że nawet jeśli jego krytycy mając rację podnosząc problemy monetaryzmu, nikomu z nich nie udało się zaproponować lepszej alternatywy. Monetaryzmu nie proponuje się jako lepszej alternatywy dla polityki władz, które dysponują doskonałą wiedzą
NIESTABILNOŚĆ MIERZĄCEJ PRĘDKOŚCI
Niestabilność mierzalnej prędkości obiegu zajmuje mniej uwagi monetarystów. Większość z nich jednakże argumentuje, iż niestabilność • obserwowana w latach osiemdziesiątych była zjawiskiem przejściowym wywołanym przez deregulację bankowości i finansowania. (Patrz „Perspektywy”). W miarę jak poprzednio nielegalne formy płynności wchodziły do
ODPIERANIE ZARZUTÓW
Monetaryści odpowiedzieli na zarzuty. Niektórzy – choć bynajmniej nie wszyscy monetaryści dostrzegają problem zdefiniowania i kontrolowania zasobu pieniądza i zaczęli zalecać kontrolę bazy monetarnej (rezerwy bankowe plus środki płatnicze w obiegu), zamiast kontrolowania zasobu pieniądza (rozumianego jako Ml, M2 lub M3).
WIELE ZAMIENNYCH
Po drugie, krytycy utrzymują, że wzrost zasobu pieniądza zależy tylko w części od wzrostu ilości środków płatniczych i obowiązkowych rezerw bankowych – zmiennych, które Fed może bezpośrednio kontrolować w drodze operacji na otwartym rynku i manipulowania wymogami utrzymania rezerw oraz
KRYTYCY MONETARYZMU
Krytycy monetaryzm podnoszą szereg kontrargumentów. Po pierwsze, trudno jest zdecydować, która miara zasobu pieniądza, Ml czy M2 (czy M3, której tutaj nierozpatrywaliśmy) – powinna podlegać kontroli. Aktualnie stosowane miary zasobu pieniądza są w dużym stopniu ustalone arbitralnie, a nowe formy
WIELE PROBLEMÓW
Monetaryści obstają za regułami bardziej niż za instytucjami nie dlatego, iżby uważali, że polityka typu keynesowskiego nie jest możliwa. Właściwie są przekonani, że w praktyce właściwe „dostrojenie” gospodarki jest na tyle trudne, że każda próba i najprawdopodobniej pogorszy problem
PRZEWODNICZĄCY INSTYTUCJI
Przewodniczący tej instytucji nie byłby uznawany w son- • dażach opinii publicznej jako druga najważniejsza osoba,, w kraju i mniej ludzi znałoby jego nazwisko; a ludzie na wysokich-pensjach, odczytujący zagadki Fedu, nadal., zarabialiby dobre pieniądze wykonując bardziej produktywne zajęcia. Podobnie
NAGI SYSTEM REZERWY FEDERALNEJ
„Na rok 1988, Komitet (Inwestycji na Otwartym Rynku) ustalił przedział wzrostu dla M2 i M3 w granicach 4% do 8%. ‚. Chociaż Komitet w tym czasie oczekuje wzrostu M2 i M3 w granicach środka ustalonego przedziału, zmiany tych wielkości mogą
ZNACZENIE SPOKOJNEJ STOPY WZROSTU
‚Uważając, że dająca się przewidzieć polityka monetarna jest kluczowym elementem zdrowej makroekonomii, monetaryści utrzymują, że państwo powinno ustanowić stałą stopę wzrostu zasobu pieniądza – powiedzmy 3 procent rocznie. To znaczy, że System Rezerwy Federalnej powinien wprowadzić politykę zwiększenia’zasobu pieniężnego według